Ambassadeurs & Athleten General Sport & Fitness

My Spo(r)t: Maximilien Drion, de meest Zwitserse van de Belgische trailers

30 Juni 2022

800 kilometer, dat is de afstand tussen Rixensart in België en Vercorin in Zwitserland. Meerdere uren rijden tussen twee universums die niet verder uit elkaar konden liggen. En toch is het maar een kleine stap voor Maximilien Drion, de meest Zwitserse van de Belgische trailrunners. Of de meest Belgische der Wallisers.

Maximilien Drion werd geboren in Ukkel. Hij woonde in Elsene en Lasne alvorens te verhuizen naar Rixensart. Momenteel vertoeft hij echter vooral in de familiechalet te Vercorin. Vanaf het balkon geniet hij van een adembenemend uitzicht op de Val d’Anniviers. Voor hem: de grootsheid van de Weisshorn, een van de hoogste toppen van de Zwitserse Alpen. Ook een deel van het parcours van Sierre-Zinal – een legendarische trailrun in de bergen die jonge toptalenten doet dromen van grootse prestaties – is zichtbaar vanaf het balkon.

Maximilien is even bedreven op ski’s als met trailschoenen aan. “Al van kleins af aan kwamen we naar hier voor de wintersport en soms zelfs in de zomer. Toen mijn ouders de beslissing hadden genomen om zich hier te vestigen, leek het voor mij en mijn kleine zus wel alsof we het hele jaar door op vakantie waren. Vercorin, dat is het authentieke Zwitserland. Een stationsdorp met 600 inwoners waar iedereen elkaar kent en groet, ver weg van de grote skigebieden. Een schilderachtige plek met ongelofelijk veel charme.”

In 2008 besloten Max’ ouders om met het gezin naar de stad te verhuizen. Hij was toen pas tien jaar oud. Dankzij skilessen via de plaatselijke sportclub paste hij zich snel aan. Eerst skiede hij op gangbare pistes en dan ontdekte hij ski-alpinisme (n.v.d.r. een sportieve variant op toerskiën) via een initiatie die werd georganiseerd door een plaatselijke coach.

Voor de kleine, rustige Belg was dit een openbaring. “Ik was altijd actief en sportief in België, maar ik had nog nooit hardgelopen voor we naar Zwitserland verhuisden. Ik speelde een keer per week tennis en deed aan gymnastiek. Maar duursporten deed ik dus niet. Toen ik dit ontdekte, was ik meteen verslaafd en wilde ik steeds meer.”

Zijn progressie was niet te stoppen. Gedreven door een ijzeren wil en vechtlust deed hij extra zijn best om opgenomen te worden in een milieu dat eerder gesloten was, zeker voor een Belg. “Ik was soms benadeeld omdat ik bijvoorbeeld geen toegang had tot de faciliteiten waarvan de Zwitserse skiërs konden genieten. Toch is het voor mij een evidentie om voor België uit te komen. Met trots voel ik me 100% Belg, omwille van mijn afkomst, mijn familie en mijn DNA. Ook al woon ik het grootste deel van het jaar in Zwitserland. Nu word ik door ADEPS erkend als professioneel atleet en geniet ik mee van de trainingsfaciliteiten. Dat maakt alles een beetje makkelijker. Elk jaar plan ik enkele wedstrijden in België alvorens de zomer start. Het past binnen mijn uitgekiende programma tijdens het zomerseizoen. Ik hou van de Belgische trails: de rivieren waar je door moet, de moeilijke paden die je tempo breken en waardoor je jezelf telkens opnieuw op gang moet trekken … Mijn favoriete locaties om te hardlopen? De Ninglinspo, Bouillon en omgeving, de Hoge Venen en de regio Aywaille. En uiteraard ook alle plekken die ik nog moet ontdekken.”

Vandaag beoefent deze laatstejaarsstudent aan de universiteit van Lausanne ski-alpinisme in de winter en trailrunning in de zomer. Hij sport wekelijks 15 tot 30 uur, afhankelijk van het seizoen. Dat betekent bijna 300.000 stijgende hoogtemeters en 700 trainingsuren per jaar.

“Hier is het ‘speelterrein’ echt oneindig. Hardlopen of skiën: ik durf gerust zeggen dat ik op één seizoen nooit exact dezelfde route volg. Ik vind het fantastisch om te verkennen, te ontdekken en nieuwe routes uit te stippelen. De mogelijkheden zijn eindeloos. Mijn favoriete spot is le Vallon de Réchy, een beschermd en erg wild natuurreservaat. Ik kan er bijvoorbeeld 20 kilometer lopen op bergkammen tussen 2.500 en 3.000 meter hoogte. En dat uren aan een stuk zonder moe te worden. Het is telkens weer een nieuwe ervaring.” Een leven op de bergkammen, lopend over de paden in het gezelschap van Emmy, zijn trouwe en onvermoeibare Beierse bergzweethond die hem overal volgt, wat de omstandigheden ook zijn.

Een passie voor de bergen die door zijn aderen stroomt. Een eenvoudig leven, even puur als de landschappen die Max’ speelterrein vormen. “Ik voel me daarboven vrij en nederig. Je voelt je nietig tegenover deze machtige bergen, die altijd groter en sterker zullen zijn dan wij. Het vergt veel respect om erheen te gaan. Om er plezier te beleven en ongelukken te vermijden.” Meer dan 300 dagen per jaar buiten zijn, klimmend met ski’s of loopschoenen aan de voeten, de hartslag die oploopt en de dijen die opwarmen. “Mijn hart dat bonst in mijn borst, het melkzuur dat mijn armen en benen verlamt … Ik hou van dat gevoel. In de winter geniet ik van de kou die op mijn gezicht slaat en mijn kaken bevriest. Dan voel ik dat ik besta. Ik voel de kou en de wind, dus ik ben. Dat vat mijn filosofie samen.”

Met een kinderdroom als leitmotiv ziet Maximilien Drion zich al op de Olympische Spelen van 2026 in Milaan Cortina, waar ski-alpinisme voor het eerst op het programma zal staan. “Om met trots de Belgische kleuren te verdedigen tegen de grote bergsportnaties. Maar ook om er te kunnen schitteren.”

Van België tot Zwitserland en van trailrunning tot ski-alpinisme, het oefenterrein van Maximilien Drion beslaat een veelheid aan plekken voor het beoefenen van 2 sporten. In plaats van te kiezen tussen het vlakke land en de Zwitserse bergen wensen wij Max toe dat Milaan Cortina in 2026 zijn natuurlijke referentiespo(r)t wordt!