Mijn Spo(r)t : Maxime Richard, kind van de Lesse

De Lesse is mijn happy place. Ze heeft me zien groeien als atleet én als mens.”

image by Antoine Sedran

Maxime Richard heeft tijdens zijn leven misschien al meer tijd doorgebracht met rechte rug en gestrekte benen in zijn wedstrijdkano dan op het droge. Duizenden uren, de ene afvaart na de andere, speelt hij met de weerstand van het water om zo snel mogelijk over het oppervlak te glijden. “Het is onmogelijk om er een cijfer op te plakken, maar ik moet al duizenden kilometers hebben gevaren op de Lesse. Ik ken de rivier door en door. Ze heeft me zien groeien als atleet én als mens. Met de jaren heb ik de Lesse ook zien evolueren. Passages en stroomversnellingen zijn veranderd sinds ik haar voor het eerst bevoer.”

Het is een levende rivier waarvan haar loop evolueert met het water dat stroomt. Een oneindige, bewegende speeltuin die de kajakker uit Dinant reeds in alle omstandigheden heeft bevaren. “Ik heb getraind bij 7 graden onder nul. Met zo’n temperaturen kan je moeilijk ademen en verkleumen je handen. Ondanks een frequentie van 80 slagen per minuut, bevroor het water op mijn peddels. Ik heb trouwens pijnlijke herinneringen aan gevoelloze vingers die weer tot leven kwamen toen er warm water over stroomde in de douche na een trainingssessie.”

De familie Richard heeft altijd gewoond op slechts enkele minuten van de rivier, die 90 kilometer lang vredig door het hart van de Belgische Ardennen kronkelt. Ze vloeit samen met de Maas ter hoogte van Anseremme in de buurt van Dinant, nadat ze enkele van de meest idyllische Waalse hoekjes en dorpjes van water heeft voorzien. “In de loop van één jaar, als je buitenlandse stages en wedstrijden niet meetelt, vaar ik ongeveer 7 maanden op de Lesse en 5 op de Maas als het waterpeil te laag is.” 

Maxime Richard was nog maar 7 jaar oud toen hij begon te kajakken bij RCNML (le Royal Cercle Nautique Meuse et Lesse), de club waarvan zijn grootvader voorzitter was en waar zijn vader met geduld zijn kennis overbracht aan jonge nieuwelingen. “Dit is mijn spot. Ik train hier al meer dan 25 jaar in alle omstandigheden, op alle uren van de dag. Dankzij deze rivier heb ik een goede technische basis opgebouwd. Ze is ideaal voor fysieke trainingen, ook al voldoet haar hoogteverschil en techniciteit niet aan de voorwaarden voor internationale wedstrijden. Haar grootste troef zijn de lange stukken waar je goed kan werken aan je uithoudingsvermogen dankzij de waterweerstand. Ideaal om vele trainingskilometers te maken. Als ik eropuit trek voor een lange tocht, raak ik vaak in een soort van trance.

Wanneer de zware inspanningen en snelheidssessies à bloc plaatsmaken voor momenten van opwarming en recuperatie, geniet de viervoudig wereldkampioen kajak (die in 2012 ook heeft deelgenomen aan de K-1 200 meter sprint van de Olympische Spelen in Londen) van de prachtige omgeving waar hij maar niet genoeg van krijgt. “Als ik peddel aan de voet van Château de Walzin, dan ben ik mij bewust van mijn bevoorrechte positie. De Lesse is mijn happy place. Ik ben niet iemand die zich hecht aan een huis, maar deze omgeving kan ik niet missen. Als ik niet train, trap ik geregeld mijn motor in gang en rijd ik naar Chaleux om te genieten van het uitzicht en het rustgevende geluid van het water. Tijdens de overstromingen in juli 2021 was ik echt gechoqueerd door de kracht van de natuur. Nooit had ik mijn Lesse zo hoog en razend gezien.”

De natuurramp heeft van Maxime Richard vandaag een ambassadeur gemaakt voor de streek. Vurig strijdt hij mee tegen respectloos gedrag en wijst hij op de risico’s van ‘overbevaring’. En uiteraard blijft hij genieten van de schoonheid van deze plek. “De perfecte tocht, dat is een training op een mooie, warme zomerdag wanneer de Lesse is gehuld in een lichte, koele ochtendmist. Zonnestralen proberen door het groen te breken. De vegetatie is dichter dan in de andere seizoenen, waardoor de breedte van de rivier en het perspectief versmalt. Wanneer dat plaatje klopt, weet ik waarom ik al die moeite doe, waarom ik zo van deze sport houd, en waarom de Lesse mijn uitverkoren spot is.”

Maxime Richard: